Solide géométrique #6

Didier Vermeiren (°1951) stelt de fundamenten van de beeldhouwkunst in vraag. Hij experimenteert met verschillende materialen, productietechnieken en presentaties. Herhaling, omkering en verdubbeling zijn enkele van de strategieën die Vermeiren toepast in zijn sculpturaal onderzoek. Zijn werken genereren hun betekenis door de dialoog met hun eigen traditie aan te gaan. Vermeiren benadrukt daarbij de gelijkwaardigheid tussen subject en object: ‘het idee is de sculptuur en de sculptuur is het idee’.

Solide géométrique #6 (2004) is een wit geglazuurde terracotta culptuur op een zwarte houten sokkel. Het werk maakt deel uit van een gelijknamige reeks waarin Vermeiren speelt met texturen en contrasten tussen verschillende oppervlakken van zijn beeldhouwwerken. Het onderzoek naar de relatie tussen sculptuur en sokkel, die dominant aanwezig is doorheen zijn oeuvre, is ook hier aanwezig.

Didier Vermeiren representeerde België op de Biënnale van Venetië (IT, 1995). Hij had solotentoonstellingen in het Paleis voor Schone Kunsten, Brussel (1987), Bonnefantenmuseum, Maastricht (NL, 1989), Jeu de Paume, Parijs (1995), Van Abbemuseum, Eindhoven (NL, 2003), Musée Bourdelle, Parijs (2005) en Frac Bretagne, Rennes (FR, 2017). Zijn werk was te zien op groepstentoonstellingen in Centre Pompidou, Parijs (1984, 1987 en 2002), Museum of Modern Art, New York (US, 1984), Hamburger Bahnhof, Berlijn (1988), Macba, Barcelona (ES, 2006) en CAFAM, Peking (2014).