Mariage entre un vélo et des interrupteurs (Vie privée 2003)

Marianne Berenhaut (°1934) maakt poëtische composities van alledaagse objecten die moeilijk onder een categorie als sculptuur, installatie of readymade onder te brengen zijn. De werken zijn opgebouwd uit ‘achtergebleven’ gebruiksvoorwerpen, zoals oude meubels, kledingstukken en speelgoed, bruikbare objecten die Berenhaut op een vrije, associatieve manier samenbrengt. Sterk getekend door de trauma’s van de Tweede Wereldoorlog, creëert ze een autobiografische beeldtaal. Die verhaalt over het collectieve emotionele geheugen, verlangen en afwezigheid, met een hoopvolle ondertoon van liefde, geluk en de schoonheid van het alledaagse.

Mariage entre un vélo et des interrupteurs (Vie privée) (2003) bestaat uit twee spatborden, een stuk aluminium en vier porseleinen lichtschakelaars. De titel duidt op een huwelijk tussen de objecten en insinueert zo een intieme betekenis, wat bijdraagt aan het erotische karakter van het werk. Het maakt onderdeel uit van de serie Vie privée waar Berenhaut de laatste twintig jaar aan bouwt.

Marianne Berenhaut had solotentoonstellingen in Maison Grégoire, Brussel (2005), MACS, Grand-Hornu (2007), M HKA, Antwerpen (2021) en CIAP, Genk (2021). Haar werk was te zien op Antichambre, Gent (1986) en in groepstentoonstellingen in BOZAR, Brussel (2000), WIELS, Brussel (2011), en Centre Wallonie-Bruxelles, Parijs (2018).