Distel Solitair

Caroline Coolen (°1975) voelt zich aangetrokken door datgene wat in de maatschappij wordt weggegooid om er dan opnieuw waarde aan te geven. Door middel van collage, montage, assemblage en vrije associatie vervaardigt Coolen sculpturen. Eveneens gaat ze aan de slag met druktechnieken. Karakteristiek zijn haar referenties aan planten, dieren, volkskunst en de dichotomie tussen cultuur en natuur. Vaak gaat ze aan de slag met diverse materialen, wat een tactiel resultaat oplevert.

Distel Solitair (2021) is een bronzen sculptuur waarvoor Coolen vertrok van een echte distel, waarvan ze de vorm manipuleerde en verstevigde. Het resultaat is grillig, zowel qua vorm als kleur. Deze sculptuur monumentaliseert het ongewenste in een ongerept denkkader over de natuur, en kan ook een metafoor zijn voor migratie.

Caroline Coolen had solotentoonstellingen in het Princessehof, Leeuwarden (NL, 2017) en in M HKA, Antwerpen (2018). In het kader van groepstentoonstellingen was haar werk te zien in het Middelheimmuseum, Antwerpen (2010), op Citadel’arte, Diest (2016) en op Horst Arts & Music Festival, Holsbeek (2018).