Zie deel IV.1.3 in het inspectieprotocol(PDF bestand opent in nieuw venster) voor de basisbepalingen over ruimteclusters.

Een eenheid kan worden bediend door verschillende installaties voor ruimteverwarming, ventilatie, koeling, …. Elk van deze installaties zal een deel van de betreffende energievraag dekken. Om de verdeling van de energiebehoefte van de eenheid over de aanwezige installaties te kunnen maken, wordt de eenheid opgedeeld in ruimteclusters. Dit zijn clusters van ruimtes binnen de eenheid die bediend worden door eenzelfde unieke combinatie van installaties.

De inschatting van de grootte van de ruimteclusters gebeurt in stappen van minstens 5%. Een kleinere oppervlaktefractie kan niet worden ingevoerd. Voor ruimteclusters die een oppervlaktefractie kleiner dan 5% beslaan, selecteert u de kleinste stap en voert u dus een oppervlaktefractie van 5% in.

Bij installaties voor sanitair warm water worden geen ruimteclusters ingevoerd.

Volgende richtlijnen gelden voor de bepaling van ruimteclusters voor ruimteverwarming (en bij uitbreiding geldt hetzelfde analoog voor koeling, verlichting en ventilatie):

• Alle ruimtes in een eenheid die door eenzelfde (combinatie van) installatie(s) bediend worden, behoren tot eenzelfde ruimtecluster. Bv. het gedeelte van de eenheid verwarmd door radiatoren die allen gevoed worden door dezelfde ketel vormt een ruimtecluster voor verwarming.
• Indirect verwarmde ruimten wijst u toe aan die ruimtecluster waaraan ze grenzen. Ruimtes die aan meerdere clusters grenzen, wijst u toe aan die aangrenzende cluster waarmee ze het grootste grensvlak delen.

De bepaling van de ruimteclusters voor ventilatie verloopt gelijkaardig als bij ruimteverwarming. Wanneer de ruimteclusters voor ventilatie samen minder dan 100 % van de eenheid vormen, wordt voor het resterende deel gerekend met een standaard-installatie.

Bij verlichting voert u het percentage van de oppervlakte dat de installatie bedient meteen in bij de aanmaak van de installatie. U maakt dus geen aparte ruimteclusters aan.