We schrijven accenttekens op een als het een telwoord is dat ten onrechte als het lidwoord een, met een toonloze e zoals in de, zou kunnen worden gelezen. In een zin als Ik moet nog een dossier afwerken komen er bijvoorbeeld accenttekens op een als men een precies aantal bedoelt.

• Ik moet nog één dossier afwerken.
• Hij heeft zich aan meer dan één overtreding schuldig gemaakt.

Als er geen verwarring met het lidwoord een mogelijk is, zijn accenttekens overbodig. Dat is het geval in zinnen waarin een niet de functie van lidwoord kan hebben. Ook in samenstellingen als eenentwintig, eengezinswoning, eenmaal en vaste combinaties als een van de, een van beide, een of meer, een of andere en een en ander is er geen verkeerde lezing mogelijk en schrijven we normaal gezien geen accenttekens.

• Ik heb er een gegeten.
• Hij wil een eengezinswoning kopen.
• Je bent nu eenmaal schrijfster. En niet zomaar een. Een naar wie ik opkijk.
• De noordelijke breedneuswombat is een van de zeldzaamste zoogdieren ter wereld.

Accenttekens kunnen eventueel wel gebruikt worden om het telwoord een extra te benadrukken.

• Ik heb er een / één gegeten, niet twee.
• Niet een / één die vroeg naar mijn gezondheid!
• Vergeet niet dat dit maar een / één van de vier mogelijke oplossingen is.

Op hoofdletters komen geen klemtoontekens, behalve als het volledige woord in hoofdletters is geschreven.

• Eén persoon is gewond geraakt.
• ÉÉN WERELD, ÉÉN KANS!