De fiscale administratie is geen rechter over de burgerrechtelijke geldigheid van de aangeboden akten en geschriften. Het naleven van het voorschrift van artikel 1097 BW is een kwestie van privaatrecht.

In de Memorie van Toelichting bij het decreet tot wijziging van het decreet van 13 december 2013 houdende de Vlaamse Codex Fiscaliteit, rubriek I, lezen we:

“Voor wat betreft de registratiebelasting, worden steevast de begrippen akten en geschriften gebruikt. Het begrip akte krijgt invulling overeenkomstig het gemeen recht, zijnde een geschrift dat werd opgesteld om tussen partijen als titel te dienen van een bepaalde rechtshandeling en dat werd ondertekend om als bewijs hiervan te dienen.”

De term “akte” in artikel 2.8.4.1.2 VCF moet dus worden begrepen in de zin van scriptum. De regel van de afhankelijke bepalingen, vervat in artikel 2.8.4.2.1, eerste lid VCF, kan dus enkel worden toegepast als deze bepalingen voorkomen in één en hetzelfde geschrift. Bepalingen die voorkomen in twee verschillende akten kunnen dus niet afhankelijk zijn in de zin van artikel 2.8.4.2.1, eerste lid VCF.