Taalgebruik voor processen-verbaal van de politie

De politiediensten moeten een proces-verbaal in het Nederlands opstellen als ze dat opmaken in het Nederlandse taalgebied. Een proces-verbaal dat opgesteld wordt in het Franse taalgebied, gebeurt in het Frans. In het Duitse taalgebied moet de politie de processen-verbaal in het Duits opstellen.

De woonplaats of de taalaanhorigheid van de overtreder is daarbij niet van belang. Als een Nederlandstalige inwoner van Leuven een overtreding begaat in Namen, zal de lokale politie uit Namen dat proces-verbaal in het Frans opstellen.

In de gemeenten van Brussel-Hoofdstad moet de politie de processen-verbaal opstellen in het Nederlands of het Frans.

Als de persoon, die het voorwerp uitmaakt van het proces-verbaal, verklaringen heeft afgelegd, moet de politie het proces-verbaal opstellen in de taal die deze persoon gebruikt heeft. Als deze persoon verklaringen heeft afgelegd in het Nederlands, moet de politie het proces-verbaal in het Nederlands opstellen. Als de persoon verklaringen in het Frans heeft afgelegd, moet de politie het proces-verbaal in het Frans opstellen.

De politie moet het proces-verbaal in het Nederlands of het Frans opstellen als de bekeurde persoon geen verklaringen aflegt. De keuze gebeurt volgens de noodwendigheid van de zaak, maar de Taalwet Gerechtszaken omschrijft niet wat de noodwendigheden van de zaak kunnen zijn.

In de praktijk blijkt dat bijvoorbeeld de plaats van het misdrijf, de aanwezigheid van Franstalige kranten in een wagen, de woonplaats van de betrokken persoon of de inschrijving van een voertuig bij de Dienst Inschrijving Voertuigen kunnen bepalen in welke taal de politie het proces-verbaal moet opstellen.