Kost wat kost* is geen standaardtaal. Koste wat kost is standaardtaal in het hele taalgebied. Ook koste wat het kost, het koste wat het kost en het koste wat het wil zijn standaardtaal in het hele taalgebied. De werkwoordsvorm koste is een aanvoegende wijs. De aanvoegende wijs komt nog bijna alleen voor in vaste uitdrukkingen.

• Ze wil koste wat kost / koste wat het kost op reis gaan.
• We moeten de gegevens van patiënten beschermen koste wat kost / het koste wat het kost.
• Het is kinderachtig om koste wat kost / het koste wat het kost vast te houden aan je eigen gelijk.
• Hij wil vechten voor zijn huwelijk koste wat kost / het koste wat het wil.