Het voornaamwoord men geeft aan dat een handeling of werking wordt verricht of ondergaan door niet nader genoemde personen. Men wordt vooral gebruikt in formele, meestal geschreven taal.

Men heeft als nadeel dat het vaag en onpersoonlijk is. Om de levendigheid van teksten te bevorderen, is het aan te bevelen om het gebruik van men zo veel mogelijk te beperken. Naargelang de context kunt u kiezen voor de voornaamwoorden je, we of ze. Door je of we te gebruiken drukt u uit dat de spreker en hoorder inbegrepen zijn. Ze gebruikt u als de spreker en hoorder niet mee inbegrepen zijn.

• Men mag / Je mag / We mogen niet overdrijven met negatieve kritiek.
• Men zegt / Ze zeggen dat schrijven genezend werkt.

Soms kunt u kiezen voor de lijdende vorm.

• Men vreest / Er wordt gevreesd dat er nog meer doden zullen vallen.