Er zijn geen vaste regels voor het gebruik van enkele of dubbele aanhalingstekens. Tegenwoordig krijgen enkele aanhalingstekens meestal de voorkeur.

Aanhalingstekens geven aan dat woorden letterlijk geciteerd worden. Ze worden ook gebruikt om de betekenis van een woord of uitdrukking te omschrijven.

• Het Japanse woord hikikomori betekent ‘zelfgekozen isolement'.

Verder kunt u er ook mee aangeven dat woorden met een ongewone betekenis worden gebruikt, of dat u een foutieve of ongewone vorm niet voor eigen rekening neemt.

• Mijn dochtertje vroeg of ze nog wat ‘spaketting' mocht.

Traditioneel wordt aangeraden om dubbele aanhalingstekens te gebruiken bij een letterlijk citaat, en enkele aanhalingstekens in alle andere gevallen. Tegenwoordig wordt er steeds meer de voorkeur aan gegeven om alleen enkele aanhalingstekens te gebruiken. Woorden die niet met de letterlijke betekenis of in de gebruikelijke vorm worden gebruikt, kunt u ook cursiveren.

• Mijn dochtertje vroeg: “Is er nog spaghetti?"
• Mijn dochtertje vroeg: ‘Is er nog spaghetti?'
• Mijn dochtertje vroeg: ‘Is er nog spaketting?'

Het onderscheid tussen enkele en dubbele aanhalingstekens kan functioneel zijn om een woord binnen een citaat aan te halen of om aan te geven dat u een woord binnen een citaat niet met de letterlijke betekenis of in de gebruikelijke vorm gebruikt. U kunt dan kiezen welke aanhalingstekens u gebruikt: dubbele aanhalingstekens voor het citaat en enkele voor de tekst binnen het citaat, of andersom. U kunt ook alleen enkele aanhalingstekens gebruiken.

• De voorzitter suggereerde: “U zegt zelf ‘misschien'."
• Mijn dochtertje zei: ‘Ik hoef geen “spaketting" meer.'
• Ze gilde: ‘Ik zei toch ‘genoeg'!'