Gedaan met laden. U bevindt zich op: Wonen en het VN-verdrag voor de rechten van personen met een handicap Wonen

Wonen en het VN-verdrag voor de rechten van personen met een handicap

België bekrachtigde het verdrag van de Verenigde Naties voor de rechten van personen met een handicap op 2 juli 2009. Artikel 19 gaat over wonen. 

Artikel 19: Zelfstandig wonen en deel uitmaken van de maatschappij

“De Staten die Partij zijn bij dit Verdrag erkennen het recht van alle personen met een handicap om in de maatschappij te wonen met dezelfde keuzemogelijkheden als anderen en nemen doeltreffende en passende maatregelen om het personen met een handicap gemakkelijker te maken dit recht ten volle uit te oefenen en volledig deel uit te maken van, en te participeren in de maatschappij, onder meer door te waarborgen dat:

  • personen met een handicap de kans hebben, op voet van gelijkheid met anderen, vrij hun verblijfplaats te kiezen, alsmede waar en met wie zij leven, en niet verplicht zijn te leven in een bepaalde leefstructuur;
  • personen met een handicap toegang hebben tot een reeks van thuis, residentiële en andere maatschappijondersteunende diensten, waaronder persoonlijke assistentie, noodzakelijk om het wonen en de opname in de maatschappij te ondersteunen en isolatie of uitsluiting uit de maatschappij te voorkomen;
  • de sociale diensten en faciliteiten voor het algemene publiek op voet van gelijkheid beschikbaar zijn voor personen met een handicap en beantwoorden aan hun behoeften.”

Wat betekent dit in mensentaal voor mensen met een handicap?

  • Dat ze het recht hebben om te kiezen waar en met wie ze wonen. Dus niet alleen maar in aparte woonvoorzieningen.
  • Dat er diensten moeten zijn om zonder uitsluiting in de samenleving te kunnen meedoen, bijvoorbeeld diensten aan huis, in woonvoorzieningen of andere soorten ondersteuning. Persoonlijke assistentie is bijvoorbeeld zo’n dienst.
  • Dat ze gelijkwaardig sociale diensten en voorzieningen moeten kunnen gebruiken. Net zoals iedereen. En dat die diensten en voorzieningen aangepast moeten zijn aan wat ze nodig hebben.