Op de jaarlijkse ‘Algemene vergadering’ van de eigenaars van de Sint Michielsresidentie, afgelopen donderdag, waren er welgeteld twee eigenaars die hier pemanent wonen. Mijn buurman en ikzelf. De andere eigenaars: stomverbaasd toen ze de omvang van de werf zagen, en wat er nog overbleef van de kabinetsgebouwen.

‘Wanneer zijn die werken hier begonnen?’ ‘En hoe lang duren de afbraakwerken nog?’ ‘Wanneer wordt opnieuw opgebouwd?’ ‘Hoe lang gaat dit ganse renovatieproject duren?’ ‘En, of ik veel hinder ondervind door de afbraakwerken?’

Geduldig antwoordde ik op de vragen:

‘De werf werd gemonteerd op 28 oktober en de daaropvolgende dagen.’ ‘De afbraakwerken zijn begonnen op 8 november 2022.’ ‘750 kalenderdagen zijn voorzien voor de renovatiewerken op nummer 7, en ingang Kreupelenstraat nummer 2.’ ‘Dan verhuist de werf naar de andere kant van het plein, en wordt het kabinetsgebouw op nummer 19 ook volledig gestript, en gerenoveerd.’ ‘Nog eens goed voor 570 kalenderdagen.’ ‘Ja, ik ondervind veel hinder van de werken.’ ‘Neen, ik weet niet hoe lang de afbraak nog zal duren.’ ‘En ook niet wanneer de heropbouw zal beginnen.’

Het leek mij duidelijk dat ze enkel geïnteresseerd waren in de einddatum van de werken: wanneer het Martelaarsplein opnieuw in alle glorie zal hersteld zijn. Dat ik, samen met mijn buurman, veel hinder ondervind was het minste van hun zorgen.

Ik begon mij - weliswaar discreet - te ergeren. ‘Hopelijk worden wij allemaal uitgenodigd op de inhuldiging van de nieuwe gebouwen’ was hun respons. Binnensmonds mopperde ik mijn ongenoegen: ze willen wel de lusten, maar niet de lasten.

Toen ving ik nog een opmerking op van iemand in wiens ogen ik €€zag fonkelen. ‘Het Martelaarsplein hier in Brussel, zal de allures hebben van de Place Vendôme in Parijs. En, op lange termijn zal de waarde hier fel toenemen en zullen de prijzen hier serieus stijgen.’

En dan, totaal ongecontroleerd flapte ik het er uit: ‘Op lange termijn zijn we allemaal dood.’

Eventjes een onprettige stilte.

Dan werd snel overgegaan tot de orde van de dag: het mandaat van de syndicus werd verlengd, de jaarrekeningen goedgekeurd, documenten ondertekend, nog een beetje blabla en iedereen mocht weer naar huis.

De volgende dag kreeg ik een blitzbezoekje van Wim Oeyen (Senior Projectleider) en Jo Aerts, die mij lieten weten dat de afbraakwerken beëindigd waren, en dat ik op 8 mei een rondleiding krijg op de werf, met stevige veiligheidsschoenen en helm. Daar kijk ik naar uit, en mijn fototoestel ook. Wat zal ik er sexy uitzien! En stiekem hoop ik dat IK een glaasje champagne zal mogen komen drinken bij de inhuldiging van de gerenoveerde gebouwen.

Claudine Dewettinck, 2/4/2023