Op 18 september kreeg ik volgende mail van Martine Borgs, Communicatieadviseur:

Op vrijdag 6 oktober is er een meiboomviering op het Martelaarsplein. Traditioneel markeert dit het moment wanneer het hoogste punt van de ruwbouw bereikt is bij bouwwerken. Het is ook het moment dat de aannemer (Artes) de bouwvakkers dankt voor het geleverde werk. Eerst komt Vlaams Minister President Jan Jambon, onze administrateur-generaal Frank Geets en iemand van Artes een dankwoordje plaatsen en daarna is er een frietkraam en drankjes. Ik heb even bij Artes nagevraagd en als je wilt ben je ook welkom. Misschien vind je er nog inspiratie voor een column en anders kan je gewoon een babbeltje slaan en een frietje eten.

Wat fijn, dat ik er bij mag zijn. Dank je wel, Martine. Over die meiboom happening toch nog één en ander opgezocht, en zo kwam ik ook te weten dat de meiboomplanting al stand houdt sinds de middeleeuwen. Men hoopt dat het huis zo stabiel, groot en duurzaam mag worden als een boom. Het zou ook symbool staan voor voorspoed en vruchtbaarheid voor de bewoners van het huis.

6 oktober 13:00
Alle genodigden stipt op tijd. Even kennismaken met Bert, de baas van Martine. Vlaams Minister President Jan Jambon geeft zijn speech en daarna wordt de meiboom netjes in de lucht gehesen. De bezoekers staan erbij, kijken ernaar, en zien dat het goed is. Een verdiend applausje.

Het werfbezoek wordt voortgezet, langs de ruwe betonnen trappen, tot op de hoogste verdieping. Oei, met mijn fijne zomerschoentjes, in plaats van de stevige veiligheidsschoenen, probeer ik het gezelschap te volgen. Moeilijk gaat ook.

Helemaal boven is het uitzicht fantastisch. Het zal een heel mooie renovatie zijn. Maar of deze na de voorziene 750 kalenderdagen zal beëindigd zijn? Hier en daar hoor ik fluisteren dat dit niet het geval zal zijn. Afwachten.

Nu mag ik aanschuiven voor een lekker bakje friet. Terwijl ik mijn frietjes met zout èn mayonaise - lekker ongezond - verorber, denk ik aan de lucky kabinetsmedewerkers en medewerksters die in dat exclusieve prachtige gebouw zullen mogen werken en vertoeven. Het zinnetje: ‘Het zou ook symbool staan voor voorspoed en vruchtbaarheid voor de bewoners van het huis’ blijft nazinderen, en bezorgt mij guitige binnenpretjes. Ik was blij om Wim, Jo, en Koen terug te zien en mijn maatje Maxime bezorgde mij een lekker frisdrankje.

Claudine Dewettinck