Precies één jaar geleden, op 3 januari, kennisgemaakt met Martine Borgs, communicatieadviseur (zie mijn allereerste column: word ik jullie columist?). En ondertussen zijn er al 24 columns van mij verschenen. Ik vraag mij soms af wie de mensen zijn die ze lezen. Ik krijg om zo te zeggen geen feedback. Al helemaal niet van Het Faclitair Bedrijf, noch van de Artes people.

Slaan mijn artikeltjes aan? Worden ze geappreciëerd? Vindt men ze leuk? Ik deel ze ook op mijn Facebookpagina, en daar krijg ik af en toe wel wat feedback, maar dan meestal van mijn FB friends. Duimpjes en hartjes worden gretig geplaatst, ook door Wim Oeyen, Senior Projectleider.

En hier en daar ook wat commentaren vastgelegd:

Jeamy pende het volgende neer: ‘Het is nooit saai op het Martelaarsplein. Ik begrijp je helemaal! Het lawaai en het stof, en dan vooral in de zomer, is vreselijk.’

Lus schreef: ‘Christo in Brussel, dat wil ik niet missen.’
‘Duidelijke commentaar; een onzekerheid qua tijdstip is logisch, maar een mooi resultaat lijkt zeker.’
’Gisteren wandelde ik alweer over “je” plein. Ooit wordt het er heel mooi.’
‘Toen ik er gisteren weer rondwandelde moest ik vanzelfsprekend aan je vervelende (huidige) leefomstandigheden denken.’
‘We beseffen natuurlijk allemaal ook wel dat het op veel plekken in onze wereld nog veel slechter wonen is, maar toch …’

Bij mijn column ‘Kuisen, Kärcheren, Schrobben, Vegen’, kreeg ik volgende commentaar van Lus: ‘Waarschijnlijk waren die mannen onder de indruk van je natuurlijke uitstraling.’ Als dit geen compliment is!

Nadat de column ‘Zonnepanelen en waterstraaltje’ verscheen, schreef Jeamy: ‘Ter compensatie van die overlast konden ze je wel enkele zonnepanelen cadeau doen!’ En toen ik op de foto stond met Jo en Koen van Artes, na het bezoek aan de werf: ‘Nog stoerder dan in fiets outfit.’

En bij het artikeltje ‘moet er nog zand zijn’, noteerde Jeamy: ‘Kunnen die “boys” mijn garage ook komen opkuisen??’

Bérénice krabbelde het volgende neer: ‘Altijd zalige lectuur.’

De meest grappige commentaar ontving ik van Jeamy, bij mijn column nummer 7: ‘Ze gingen ont-stoppen, niet stoppen.’ Ze schreef: ‘Het had kunnen zijn, met al s..t die de excellenties over zich heen krijgen, zij het verdiend of niet!’

En ook soms reacties uit totaal onverwachte hoek van mensen die ik helemaal niet ken: ‘J’aime beaucoup le contenu de votre message et j’aimerais aussi l’envoyer en tant qu’ami, mais en envoyant une demande d’ami. Sans votre consentement, ce serait impoli. N’hésitez pas à me faire une demande d’amitié si cela vous convient. Merci.’

Zelfs van een mijnheer uit San Diego - Californië: ‘Hallo mooie koningin, hoe gaat het met je, je berichten zijn altijd het lezen waard, maar we zijn geen vrienden op Facebook….’ enz. Maar op dergelijke berichten reageer ik liever niet.

Ma zaliger zou zeggen: ‘Pas maar op meiske ge weet niet waar ze op uit zijn’.

Bij deze wijze woorden rest mij nu nog enkel om jullie allemaal een zeer gezond en gelukkig 2024 toe te wensen.

Claudine Dewettinck