In mijn schrijven van 22 november 2022 naar Lieve Van Medegael, ventileer ik mijn volop mijn ongenoegen: ‘Een schande dat een enorme werf geplaatst wordt op het geklasseerde Martelaarsplein’. Een schande dat de bewoners niet op de hoogte gebracht werden van dit project. Een schande, het antwoord dat ik moest incasseren van een ‘witte-helm werknemer’ van Artès: ‘madam, als ge geen uitzicht wilt op een bouwwerf dan moet ge maar verhuizen en op den buiten gaan wonen.’ Ik heb het over ‘gestoord woongenot’, in het Frans klinkt het nog straffer: ‘trouble de jouissance’ (om te onthouden). Ik vraag of de verantwoordelijke bouwmaatschappij een fonds heeft om mensen zoals ik een compensatie/schadevergoeding uit te keren…

30 november 2022: Ik ontvang een zeer correct antwoord van Wim Oeyen, Senior Projectleider. Wij werden niet op de hoogte gebracht: ‘omwille van het feit dat de brievenbussen zich achter een gesloten deur met toegangscontrole bevinden’. Zo is dat: bij de geklasseerde gebouwen zijn er geen brievenbussen langs de straatkant. Een hoopgevende opmerking : ‘De voorziene uitvoeringstermijn voor de eerste fase bedraagt 750 kalenderdagen. In een tweede fase wordt ook Martelaarsplein 19 verbouwd binnen een voorziene uitvoeringstermijn van 570 kalenderdagen’. Joepie, geen 3 jaren, maar ‘slechts 750 kalenderdagen’ zullen de werken hier voor mijn deur duren. Op de dag van vandaag (5 januari) zijn dus reeds ongeveer 60 dagen verstreken. Ik tel af. ‘Het is echter onmogelijk om deze verbouwingswerken uit te voeren zonder inname van het openbaar domein’. En wie verrijkt zich fameus door toelating te geven om deze bouwwerf toe te laten op het plein? De stad Brussel tiens!

‘We hebben alle begrip voor uw persoonlijk situatie, maar er zijn geen fondsen of verzekeringen die dergelijke hinder vergoeden’. OK, dan zal ik maar leren leven met mijn « trouble de jouissance ». Nadat ik een eerste schade aan onze, in augustus 2022 gerenoveerde en herschilderde gevel had opgemerkt, kreeg ik van Wim het volgende antwoord: ‘De gevels zijn daarom opgenomen bij de plaatsbeschrijving bij aanvang van de werken. Eventuele schade ten gevolge van de werken zal op het einde van de werken dienen hersteld te worden’. Materiële schade aan gebouwen wordt vergoed. Morele schade aan mensen, niet. Bizar toch? Een nadenkertje! En, Wim raadt mij ook aan: ‘ Indien ik een vraag heb, dat ik mij steeds kan wenden tot iemand van de werfleiding, herkenbaar aan de rode werfhelmen’. Vanaf nu praat ik niet meer met ‘witte helmen’ enkel nog met ‘rode helmen’. Heel sympathiek eindigt Wim dan ook zijn schrijven met ‘Vriendelijke groeten’. Hij is dan ook wel een zeer correcte vriendelijke man, maar dat is voor de volgende column.