Bevers houden van de rust op afgekoppelde meanders
Door het succes van de Europese bever vestigt de soort zich in Vlaanderen op meer en meer plaatsen, met risico’s op graafschade aan waterkerende dijken. De Vlaamse Waterweg nv vroeg daarom aan het INBO om na te gaan wanneer deze risico’s zich voordoen en hoe ze onder controle kunnen worden gehouden.
Tweeëntwintig bevers op de Dijle en de Demer kregen een staartzender zodat we hun verplaatsingen konden volgen. Zo bleek dat de bevers er leefden in strikt gescheiden territoria van ongeveer 5-6 km rivierlengte. Waar mogelijk maakten ze hun burchten in afgekoppelde meanders en spendeerden daar ook het grootste deel van hun tijd. De kans op bijkomende graafschade in de dijken van de hoofdwaterloop is daardoor kleiner.
Dit impliceert dat het behoud en toegankelijk maken van deze meanders of het verbeteren van hun kwaliteit als beverhabitat goede beheermaatregelen kunnen zijn.
Door het sterk territoriale gedrag is de aanwezigheid van een beverfamilie verder de beste garantie op het uitblijven van de vestiging van andere beverfamilies in een brede zone. Dit maakt dat systemen met zones waarin bevers gedoogd kunnen worden minder risico op schade vertonen en dat een gestuurde aanwezigheid daar een alternatief schadebeheer kan zijn.