Hoe leven, denken en creëren we te midden van ecologische turbulentie? Kunst en landschapsarchitectuur onthullen onze keuzes tijdens het creatieproces. Deze kunnen leiden tot reductie en een vals gevoel van stabiliteit, wat niet langer overeenkomt met de realiteit van vandaag. Ecologiestudies tonen aan dat schijnbaar duidelijke categorieën eigenlijk complexe verhalen zijn, met gradaties en tussenzones die de ambiguïteit van structuren in twijfel trekken. Hedendaagse kunst en architectuur worden symbolisch geleid door klassieke verhalen, zoals Syrinx uit Ovidius’ Metamorfosen, die ecologische en sociale thema’s belichten. Dit stimuleert reflectie over hoe verschillende disciplines met elkaar interageren. Door deze verbindingen te verkennen, ontstaan nieuwe patronen die onze huidige tijd weerspiegelen. Kunstwerken worden verweven met de tekst, waarbij het creatieve proces elkaar voortstuwt. Het schilderproces creëert nieuwe structuren die verbonden zijn met de verhalen van de tijd, geïncorporeerd in de materie.

In mijn onderzoek, dat zich bezighoudt met ecologisch denken in een tijd van instabiliteit, combineer ik kunst en schrijven. Als kunstenaar en voormalig landschapsarchitect gebruik ik landschap in brede zin om de tijdsgeest te begrijpen en verbind ik mijn kunstpraktijk met mijn achtergrond. Het landschap omvat zowel echte als denkbeeldige verhalen en vereist een multispecies en niet-antropocentrische benadering. Mijn onderzoek overstijgt disciplines zoals ecologie, biologie, en sociologie en omvat een voortdurende vraag- en kijkproces. De scriptie, gesteund door Ovidius’ Syrinx-verhaal, verkent de ambiguïteit van structuren en systemen, met nadruk op connecties en weefsel tussen disciplines. Het biedt een alternatieve kijk op onze wereld in transitie en benadrukt duurzaamheid door interdisciplinariteit en voortdurende bevraging van structuren en verhalen.