Divercity en Beschermjassen
Graduaat Orthopedagogische Begeleiding
Mina Goumanouz (AP Hogeschool)
Het beschermjassenmodel helpt cliënten krachtbronnen uit hun familiale netwerk te herontdekken en te integreren in hun dagelijks leven.
Waar gaat je eindproef over?
Het Beschermjassenmodel is een zienswijze die de diversiteit van mensen erkent en gebruikt voor hun herstel en integratie in een samenleving. Beschermjassen kunnen mensen en/of zaken zijn die individuen en gezinnen veiligheid en vertrouwdheid bieden, zoals zinvolle rituelen, objecten, voeding, ervaringen,…
Mensen die zich ontheemd en kwetsbaar voelen in een samenleving, worden niet zelden afgesneden van hun (familiale) krachten. Denk aan migratietrajecten of ervaringen die hen buiten de maatschappij plaatsen, zoals het noodgedwongen verlaten van familie en gemeenschap.
In mijn eindproef ben ik samen met 4 jongvolwassenen in de jeugdhulpverlening op zoek gegaan naar hun familiale verhalen en beschermjassen.
Hoe draagt jouw graduaatsproef bij aan duurzaamheid?
In mijn eindproef heb ik het beschermjassenmodel ingezet om de krachtbronnen van jongvolwassenen met geëmigreerde ouders uit niet-westerse landen te onderzoeken. Deze jongeren ervaren vaak uitdagingen zoals economische achterstand, mentale gezondheidsproblemen en identiteitsconflicten. Hoewel deze risicofactoren reëel zijn, ontbreekt vaak een krachtgerichte benadering die hun kansen erkent.
Tijdens mijn onderzoek zag ik hoe jongeren opleefden bij gesprekken over beschermjassen—tradities, familieleden en ervaringen die hen houvast geven. Voedingsrituelen, spirituele activiteiten en familiewaarden versterken hun identiteit en helpen hen verleden, heden en toekomst te verbinden.
Mijn eigen migratieachtergrond en opleiding als antropologe boden inzicht in hun beleving. Onze samenleving focust vaak op kwetsbaarheden, wat sociale kansen en inclusie kan belemmeren. In een tijd van superdiversiteit is het cruciaal om deze diversiteit als kracht te zien.
Het beschermjassenmodel helpt cliënten krachtbronnen uit hun familiale netwerk te herontdekken en te integreren in hun dagelijks leven. De methodiek brengt pijnpunten en krachtbronnen in kaart via vragenbundels en een ‘reverse genogram’. Daarnaast helpt het materialiseren van krachtbronnen, bijvoorbeeld via een object, om hun betekenis levend te houden.
Dit project draagt bij aan sociale duurzaamheid door een krachtgerichte benadering die jongeren helpt hun identiteit en erfgoed te waarderen. Zo bevordert het positieve uitwisselingen en een inclusievere samenleving.