In mijn masterproef onderzocht ik hoe het Europese principe “de vervuiler betaalt” kan worden gewaarborgd tijdens faillissementsprocedures van private rechtspersonen. Mijn analyse richt zich zowel op Europese als nationale wetgeving en bespreekt financiële mechanismen zoals verzekeringen en garanties. Ik ging na hoe milieuaansprakelijkheid faillissementen kan beïnvloeden en welke juridische obstakels er bestaan voor het effectief toepassen van milieuwetgeving in insolventiegevallen. Daarnaast benadrukte ik de noodzaak voor een betere integratie van milieuregels in insolventieregels. Op basis van mijn bevindingen formuleerde ik aanbevelingen voor meer harmonisatie, flexibele beleidsmechanismen en sterkere aansprakelijkheidskaders, zodat zowel het milieu als schuldeisers beter beschermd worden.

Ik onderzocht hoe milieuaansprakelijkheid kan worden gewaarborgd in faillissementsprocedures van private rechtspersonen en hoe dit bijdraagt aan duurzaamheid op ecologisch, economisch en sociaal niveau.

In mijn eindproef komt het het belang van het “de vervuiler betaalt”-principe aan bod, dat bedrijven verantwoordelijk houdt voor milieuschade. Dit voorkomt dat de samenleving opdraait voor de kosten. Daarnaast bespreek ik hoe verplichte financiële zekerheden zoals verzekeringen en fondsen faillissementen kunnen voorkomen en economische stabiliteit bevorderen. Ook sociale duurzaamheid komt aan bod: de rechten van schuldeisers en slachtoffers van milieuschade moeten beter worden beschermd.

Mijn onderzoek toont aan dat striktere milieuaansprakelijkheidsregels noodzakelijk zijn, ook bij faillissementen. Door aansprakelijkheid uit te breiden naar moederbedrijven en andere groepsleden, kunnen kosten eerlijker worden verdeeld. De aanbevelingen in deze thesis stimuleren bedrijven om preventieve maatregelen te nemen en hun milieuprestaties te verbeteren. Dit zorgt voor een duurzamer bedrijfsmodel en voorkomt dat kwetsbare partijen de financiële lasten dragen.

In mijn eindproef combineer ik milieurecht en faillissementsrecht, een vernieuwende invalshoek. Ik pleit voor flexibele verzekeringssystemen en een geharmoniseerde Europese aanpak, met ruimte voor nationale aanpassingen. Bovendien anticipeert de thesis op toekomstige wetgeving en biedt oplossingen om duurzaamheid beter te integreren in juridische kaders.

Gezien de brede aanpak, innovatieve insteek en maatschappelijke impact, draagt mijn thesis bij aan een duurzamer juridisch en economisch systeem en verdient zij erkenning als baanbrekend werk binnen duurzaamheid en recht.