Gedaan met laden. U bevindt zich op: Geen zuivere koffie. Het erfgoed van de cichoreinijverheid in Vlaanderen (1800-1960)
Geen zuivere koffie. Het erfgoed van de cichoreinijverheid in Vlaanderen (1800-1960)
In een verstedelijkt gebied als Vlaanderen zijn de maatschappelijke noden inzake ruimtegebruik groot. De erfgoedsector staat dan ook voor de ultieme uitdaging om bij de invulling van deze noden het onroerend erfgoed in te zetten als een meerwaarde. Weinig sectoren zijn immers in die mate synoniem voor duurzame ontwikkeling als de zorg voor ons bouwkundig erfgoed. Een geleide(lijke) ontwikkeling van ons collectief materieel geheugen consolideert niet alleen de aanwezige cultuurwaarden, maar hanteert deze bovendien als hefbomen voor meer leefkwaliteit in een herkenbare omgeving.
Deze maatschappelijke bijdrage van de erfgoedzorg kan niet genoeg benadrukt worden. Door ons erfgoed te valoriseren wordt tegemoetgekomen aan een verlangen naar eigenheid en diversiteit, naar zuurstof om zich in een wereld van algemene globalisering en uniformering te kunnen handhaven. Om daarbij de inzetbaarheid van ons industrieel erfgoed te vergroten zonder zijn erfgoedwaarden te strippen is meer inzicht vereist in de ontwikkelingsgeschiedenis van onze industrieel-archeologische relicten.
Eén van de branches van ons industrieel erfgoed waarvoor tot op vandaag de kennis ontbreekt is de cichoreinijverheid. Lange tijd waren de cichoreiasten, net als de hopasten en de tabaksasten, kenmerkend voor een deel van Vlaanderen. Wordt met cichorei geen zuivere koffie geserveerd, met deze studie hopen wij alvast helderheid te brengen in het materiële en immateriële verhaal van de cichoreibereiding en zo het erfgoed van de cichoreinijverheid een plek te geven in het behouds- en herbestemmingsdebat.
Lees de publicatie
- Uitgever
- Publicatiedatum
- Oktober 2024
- Publicatietype
- Onderzoeksrapport
- Thema's
- Beleid en regelgeving onroerend erfgoed
- Auteur(s)
- Frank Becuwe
- Reeks
- Onderzoeksrapporten agentschap Onroerend Erfgoed nr. 340